داروهای ضدبارداری خوراکی OC Oral contraceptives ممکن است پاسخ مشابهی با آنچه که در بیمارن باردار مشاهده می گردد ، ایجاد می نماید یک پاسخ تشدید یافته به محرک های موضعی در بافت های لثه روی می دهد. ایمپلنت دندان و جراحی لثه باعث بهبود وضعیت دندان می شود.
داروهای ضدبارداری خوراکی OC Oral contraceptives ممکن است پاسخ مشابهی با آنچه که در بیمارن باردار مشاهده می گردد ، ایجاد می نماید یک پاسخ تشدید یافته به محرک های موضعی در بافت های لثه روی می دهد . دامنه التهاب می تواند از ادم وقرمزی اندک تا التهاب شدید همراه با خونیزی در بافت های لثه ای هیپرپلاستیک متفاوت باشد . ایمپلنت دندان و جراحی لثه باعث بهبود وضعیت دندان می شود.
میزان اگزودا در بافت های لثه ملتهب افراد استفاده کننده از OC در مقایسه با افراد باردار بیشتر گزارش شده است .
محققین مکانیسم های متفاوتی را برای پاسخ افزایش یافته بافت های لثه گزارش کرده اند .
Kalkwarf گزارش نمود که این پاسخ ممکن است به دلیل تغییر در عروق کوچک ، نفوذپذیری افزایش یافته لثه وافزایش سنتز پروستا گلاندین باشد .
پروستا گلاندین E واسطه بالقوه التهاب محسوب می شود.
Jensen. وهمکارانش تغییرات میکروبی عجیبی را در گروه های باردار و گروه های OC در مقایسه با گروه های غیر باردار یافتند یک افزایش به میزان 16 برابر در گونه های Bacteroides در گروه های OC در مقایسه با گروه های غیرباردارمشاهده شده است .
علی رغم نداشتن تفاوت های کلینیکی قابل ملاحظه از لحاظ آماری در ایندکس لثه ای یا جریان مایع شیار لثه ، Jensen وهمکارانش ثابت نمودند هورمون های جنسی زنانه افزایشیافته ، جانشینی برایnapthaquinone مورد نیاز گونه های Bacteroides خاص است که به احتمال زیاد عامل این افزایش هورمونی می باشد.
التهاب لثه مرتبط با OC ممکن است به شکل مزمن باشد ( در مقابل التهاب حاد دوره بارداری ) که به دلیل دوره های طولانی است که زنان در معرض مقادیر افزایش یافته استروژن وپروژسترون قرار میگیرند . بعضی از محققین گزارش داده اند که میزان التهاب با طولانی تر شدن استفاده از OC افزایش می یابد.
غلظت هورمون های جنسی زنانه در OC امروزی به طور قابل ملاحظه ای کمتر از همان دارو در سال های 1970 با همان میزان اثرات ضد بارداری است.
مقالات دندانپزشکی گزارش می نمایند که خانم های مصرف کننده OC وقوع Localized osteitis را دوتا سه برابر بیشتر به دنبال کشیدن مولرهای سوم مندیبل ، تجربه می نمایند. وقوع بیشتر osteitis در این بیماران را ممکن است به اثرات OC (استروژن ) روی عوامل انعقادی ارتباط داد .
همچنین در مقالات پزشکی لکه های پیگما نتاسیون ملانوتیک در پوست ، متعاقب استفاده از داروهای ضد بارداری گزارش شده است .
مراقبت
در یک تاریخچه پزشکی بایستی از مصرف OC در راس داروهای تجویزی سوال شود یک پرسشنامه باید شامل سوالاتی در مورد مصرف OC در زنن در سنین باروری باشد .
درمان التهاب تشدید یافته ثه ناشی از مصرف OC باید شامل برقرار نمودن یک برنامه بهداشتی دهان وحذف عوامل مستعد کننده موضعی باشد .
جراحی پریودنتال ممکن است درمواقعی که درمان اولیه Scaling and root planning کافی نباشد ،تجویز شود .کشیدن دندان بخصوص مولر سوم بایستی در روزهایی از دوره مصرف OCs که استروژن مصرف نمی شود ، روزهای 23 تا 28 صورت گیرد تااحتمالoperative osteitis Post کاهش یابد.
اما توجه داشته باشید که مدارک حاصل از این ارتباط غیر قطعی بوده وتحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است اگر چه نتایج حاصل از مطالعات حیوانی نشان داده است کهتدخلات آنتی بیوتیکی به طور شدیدی روی سطح هورمون های جنسی تاثیر می گذارد امامطالعات متعدد انجام شده روی انسان درحمایت از این تداخل دچار شکست شده است این مطلب بحث انگیز بوده وآنتی بیوتیک ه ممکن است باعث غیر فعال نمودن OCs در پیشگیری از بارداری شوند در سال 1991 گزارش موسسه بهداشت ADA اظهار نمود تمام زنان درسنین باروری باید در مورد کاهش اثرات استروئیدی OCs طی درمان با آنتی بیوتیک هامطلع شوند وتوصیه شده است از داروهای ضد بارداری دیگری به صورت اضافی طی دوره کوتاه آنتی بیوتیک تراپی استفاده شود . طی آنتی بیوتیک تراپی طولانی مدت ، آنها باید با پزشک خود در ارتباط با استفاده از دوز بالای OC مشورت نمایند.
اگر چه تحقیقاتی در مورد تظاهرات دهانی OCs در مقالات گزارش شده است ، اما این انتظار می رود که اثرات مشابهی ممکن است با استفاده از ایمپلنت های ضد بارداری روی دهد . در همین راستا ، اگر چه اثرات کاهش یافته ایمپلنت های ضد آبستنی همزمان با تجویز آنتی بیوتیک با احتمال کمتری وجود دارد اما احتیاطات بشابه را همانند OCs می توان رعایت نمود.
