کاسـتن از نیـرو و افزایش سطح. افـزایش سـطح را از طریـق افـزایش تعـداد ایمپلنـت دندان، افـزایش ابعـاد ایمپلنـت و ایجـاد تغییـر در طـرح و ویژگی های سطح ایمپلنت، میتوان به دست آورد.
کنترل نیروهای فانکشنال برای کاهش میـزان ریـز حرکـت و در نتیجــه موفقیــت بارگــذاری فــوری از اهمیتــی خــاص برخوردار است. فشار برابر است با نیرو تقـسیم بـر سـطح. بنابراین دو راه برای کاهش آن وجود دارد: کاسـتن از نیـرو و افزایش سطح. افـزایش سـطح را از طریـق افـزایش تعـداد ایمپلنـت دندان، افـزایش ابعـاد ایمپلنـت و ایجـاد تغییـر در طـرح و ویژگی های سطح ایمپلنت، میتوان به دست آورد.
در مقالاتی که کاهش موفقیت ایمپلنت دندان بـا بارگـذاری فـوری ذکر شده، تعداد ایمپلنت کمـی بـرای سـاپورت پروتـز مـورد استفاده قرار گرفته است. افزایش تعداد ایمپلنت هایی کـه بـه یکـدیگر اسـپلینت هـم شـدهانـد فـشار وارده بـه کرسـت استخوان را کاهش می دهد. نسبت واحدهای پروتـزی بـه تعداد ایمپلنت برای بارگذاری فوری حداقل بایـد 4/1 در فـک بالا و 5/1 در فک پـایین باشـد (در فـک بـالا 8-12و در فـک پایین 5-9 ایمپلنت).
تعداد بیشتر ایمپلنت های مـورد نیـاز در فک بالا جهت جبـران تراکم استخوانی کمتـر آن و جهـت رو به خارج نیروهای اعمالی در قوس فـک بـالا اسـت. اگـر ایـن نسبت بـیش از دو شـود، میـزان شکـست بـه دلیـل افـزایش حرکات میکرونی بالا خواهد بـود. البتـه تعـدیل در ایـن مقـادیر بـا توجـه بـه اکلـوژن مقابـل، قطـر ایمپلنـت، کیفیـت استخـوان، طــرح ایمپلنـت و بــررسی دیگــر عوامـل فـشار امکان پذیر می باشد.
در افرادی که تعدادی از دندان های خود را از دسـت داده انـد، همیشه افزایش تعداد ایمپلنت به دلایلی چون فـضای ناکـافی، امکان پذیر نیست. با انتخاب ایمپلنت هـای قطـورتر مـیتـوان سطح فانکشنال را افزایش داد. اثـر افـزایش قطـر در کـاهش احتمال اعمال نیروی بیش از حّد به کرست استخوان، مهم تـر از طول است. البتـه قطـر ایمپلنـت وقتـی بـرای جلـوگیری از Overloading ارزش دارد که حداقل طول بـرای ثبـات اولیـه فراهم آورده شده باشد. به عـلاوه افـزایش قطـر بـه درگیـر کردن صفحه کورتیکال لینگوالی توسط ایمپلنت کمک می کنـد و این نیز ثبات اولیه را افزایش می دهد.
بـــرای بارگـــذاری فـــوری، طــول ایمپلنــت، بــه ویـــژه در استخوان هایی که کیفیت پــایین دارنـد، بـسیار حـائز اهمیـت می باشد. هر چند افزایش طول مزیتی برای کاهش فـشار در کرست محسوب نمیگردد، اما از آنجایی کـه ریمودلینـگ در اطـراف ایمپـلنـت به طور یکـنواخت رخ نمی دهد و زمـانی که ناحیه های در حال ریمودلینگ اسـت ناحیـه دیگـر بـا ثبـات می باشد، افزایش طول این امکان را فراهم می آورد که نواحی با ثبات به نگهداری ایمپلنـت کمـک کننـد. افـزایش طـول ایمپلنت طول عمر آن را افزایش می دهد.
برای بارگذاری فــوری در platform Wide دارا بــودن حــداقل طــول 5/8 میلی متر و در انواع معمولی حداقل طـول ده میلـی متـر بـرای ایمپلنت ضروری است. زمانی کـه طـول ایمپلنـت کمتـر از ده میلی متر باشد میـزان شکست در بـارگـذاری فـوری تـا 50 % افـزایــش می یابد. عـادات بیمـار، موقعیـت ایمپلنـت، وجـود کـانتیلـور، جهـت نیروهای اکلوزالی، محل تماس های اکلـوزال و رژیـم غـذایی بیمار روی نیروی وارده بر محل اتصال استخوان ـ ایمپلنـت مؤثرنـد. در پارافانکـشن مثـل دنـدانقروچـه میزان و مدت اعمال نیرو بسیار بالا بوده و جهت اعمال نیرو نیز بیشتر به صورت افقی اسـت.
نـشان داده شـده کـه 75 %شکست ها در بارگذاری فوری در افرادی که دندانقروچه دارند، رخ می دهد. پارافانکشن باعث شلی پـیچ اباتمنـت، از بـین رفـتن گیـر پروتـز بـه دلیـل شـسته شـدن سـمان و شکستگی پروتز موقت به کار رفتـه بـرای بارگـذاری فـوری می گردد که هر یک از این ها اگر اتفاق بیفتد، ایمپلنت های بـاقی مانده تحت بار بیـشتری واقـع خواهنـد شـد.
البتـه اثـر پارافانکشن بر تحلیل استخوان اطـراف ایمپلنـت ثابـت نـشده است. در افراد کاملاً بی دنـدانی کـه پارافانکـشن شـدید دارند، بارگذاری فوری نباید صورت گیرد. طی دوره بارگذاری فوری تا زمانی که پروتز موقت با پروتز دائمی جایگزین گردد باید رژیم غـذایی محـدود بـه غـذاهای نرم (مثل مـاهی و ماکـارونی) باشـد.
غـذاهایی کـه نیـاز بـه نیروی جوشی زیادی دارند می توانند باعث شکـستن پروتـز موقت یا شسته شدن سمان در قسمتی از پروتز شوند که در هر دو حالت نیروهـای مخربـی بـه ایمپلنـ تهـا وارد خواهـد شد. ملاحظات کلی پروتزهـای موقـت بـرای بـه حـداقل رسـاندن مشکلات حین بارگذاری فوری را می تـوان بـه صـورت زیـر خلاصه کرد:
1 – پروتز موقت باید ایمپلنـت هـا را بـه هـم اسـپلینت کنـد بـه استثنای ایمپلنت تک دندان.
2 – نوع پیچ که fit Passive باشد به دلیل قابلیت باز و بـسته کردن راحت بین جلسات و محکم بودن پـیچ نـسبت بـه نـوع سمان شونده ارجحیت دارد.
3 – در دوره ترمیم (چهار ماه فک پایین و شش ماه فـک بـالا) هرگز نباید پروتز موقت خارج گردد. (استفاده از سمان دائم)
4 – اگر فاصله بین ایمپلنت ها زیاد باشـد آکریـل خـم شـده و میکروموشن ایجاد میکند. ساختار فرعی فلزی در این موارد توصیه می گردد.
5 – از کانتی لور تا حد امکان باید اجتناب شود.
با وجود مزایـای بارگـذاری فـوری و تقاضـای بیمـار جهـت بهره مندی هر چه سریعتر از نتایج درمان نباید بدون در نظر گرفتن تمام جوانب اقدام به چنین کاری کرد چـرا کـه نتیجـه آن شکست درمان و ایمپلنـت و در نهایـت افـزایش هزینـه و نارضایتی بیمار خواهد بود. تـرجیحاً بایـد قبـل از اقـدام بـه قرار دادن ایمپلنت تـصمیم گیـری در مـورد اینکـه بارگـذاری فوری انجام خواهد گرفت یا نه صورت گرفته باشـد. در ایـن حالـت مـیتـوان بـا برنامـه های مـشخص شـرایط لازم بـرای موفقیت درمان را مهیا کرد.
ایمپلنت دندان و جراحی لثه
