آیا روشی برای درمان بیماری های لثه وجود دارد؟این روش ها به چه صورت اند؟
تنها راهی که برای کاهش سرعت اثرات بیماری های لثه، توقف آن و یا حتی شکست دادن این بیماری ها وجود دارد، برداشتن فیزیکی باکتری ها، پلاک و یا calculus از زیر لثه هایتان می باشد. ایمپلنت دندان و جراحی لثه باعث بهبود وضعیت دندان می شود.
آیا روشی برای درمان بیماری های لثه وجود دارد؟این روش ها به چه صورت اند؟ ایمپلنت دندان و جراحی لثه باعث بهبود وضعیت دندان می شود.
تنها راهی که برای کاهش سرعت اثرات بیماری های لثه، توقف آن و یا حتی شکست دادن این بیماری ها وجود دارد، برداشتن فیزیکی باکتری ها، پلاک و یا calculus از زیر لثه هایتان می باشد.
روش درمان با لیزر به چه صورت عمل می کند؟
از بین بردن باکتری های بدی که سبب بیماری لثه می شوند، به چندین روش مختلف قابل انجام است. روش مرسوم برنامه ریزیscaling and root planning (یک نوع تمیزکاری عمیق لثه) که با جراحی لثه یا استخوان (یک نوع تمیزکاری باز لثه) دنبال می شود، راه مؤثری برای برداشتن پلاک و calculus است. شیوه مدرن تری نیز هست که روشی با حداقل جراحت ممکن است که LANAP (روش اتصال جدید با کمک لیزر) نام دارد که نام دیگر آن درمان بیماری لثه با لیزر است.این روش درمان، استفاده از یک لیزر تخصصی می باشد. همچنین شیوه ای که تاثیر کمتری نسبت به سایر مکوارد دارد، بهره گیری از داروها و آنتی بیوتیک ها می باشد.
بیماری لثه یک بیماری مزمن است. همان باکتری هایی که سبب بیماری لثه می شوند، در دهان شما آزادانه شناورند و با گذشت زمان به دندان ها و لثه ی شما باز می گردند. گاهی آنتی بیوتیک ها می توانند کمک کنند ولی این روشی موقت است. calculus نیز از بزاق شما سرچشمه می گیرد و همیشه عودت خواهد کرد. calculus به دندان ها و سطوح ریشه می چسبد و نمی توان آن را تنها با مسواک زدن و نخ دندان برطرف کرد. همیشه چک آپ های نگهداری periodontal به صورت منظم و تمیزکاری منظم، برای دور نگه داشتن باکتری ها از یورش دوباره به لثه ها و دندان ها لازمست.
دلایل برتری روش لیزر نسبت به سایر متد ها چیست؟نشانه های بهره گیری از لیزر برای درمان بیماری لثه کدامند؟ درمان periodontal با لیزر، درمان لثه با لیزر و روش LANAP را می توان در بیشتر بیماران به کار برد. مزیت های خاص و نشانه هایی که این روش در درمان بیماری های periodontal دارد، عبارتند از:
1. خطوط عالی لثه / ظاهر کوتاه دندان های جلوئی
2. لثه ها و دندان های بسیار حساس
3. دندان های شل، تغییر مکان یافته و متحرک
4. لثه های متورم و دارای خون ریزی
5. نبودن استخوان و وجود عفونت در پیرامون ایمپلنت های دندان
6. هنگامی که بیماران از جراحی periodontal مرسوم می ترسند
7. هنگامی که بیمار، عفونت های عود کننده و بیماری لثه عود کننده دارد
8. زمانی که بیمار به دنبال کمترین میزاان جراحت برای رفع مشکل لثه خود می گردد.
9. هنگامی که کسی رقیق کننده های خون مانند آسپرین، Coumadin و یا Plavix مصرف می کند
10. هنگامی که بیمار به دنبال یک روش جامع و بیولوژیکی برای بیماری لثه می باشد.