ایمپلنت دندان، بهترین راه برای جایگزینی دندان های از دست رفته است. هر کسی با هر شرایطی امکان از دست دادن دندان خود را دارند. اما همه نمیتوانند از درمان ایمپلنت برای جایگزینی آن استفاده کنند.
یکی از گروه هایی که برای درمان ایمپلنت با مشکلاتی مواجه هستند عزیزانی هستند که بیماری کلیوی دارند.
بیماری های کلیوی بر روی دهان و دندان هم اثر دارند.
بدن این عزیزان کلسیم را به خوبی جذب نمیکند و این موضوع بر روی استخوان فک اثر دارد.
داروهای این بیماران باعث خشکی دهان میشود و به طبع آن احتمال پوسیدگی دندان و بیماری های لثه افزایش می یابد.
بیماران کلیوی سیستم ایمنی ضعیفی دارند. این موضوع این افراد را مستعد بیماری هایی مثل عفونت لثه و پریودنتال میکند. این موارد در نهایت منجر به لق شدن دندان ها و افتادن آنها میشود.
بیماران کلیوی از داروهای خاصی استفاده میکنند که در بعضی موارد باعث خونریزی لثه میشود.
طعم و بوی بد دهان هم از جمله مواردی است که بیماران کلیوی با آنها دست به گریبان هستند.
ایمپلنت بیماران کلیوی
همانطور که گفته شد بیماران کلیوی برای انجام ایمپلنت مشکلاتی دارند. این بیماران به بیماری های لثه مبتلا هستند که این موضوع انجام ایمپلنت را با سختی همراه میکند.
داروهایی که برای این بیماران به دلیل ایمپلنت تجویز میشود به خوبی برایشان عمل نمیکند. مثلا آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد التهابی.
این عزیزان دچار تحلیل استخوان در فک خود هستند که این موضوع باعث جوش نخوردن ایمپلنت میشود.
عفونت و خونریزی در این عزیزان ریسک بالایی دارد و جراحی ایمپلنت را با حساسیت بیشتری همراه میکند.
همچنین داورهای مورد استفاده برای بیماران کلیوی در بعضی مواقع باعث پس زدن ایمپلنت میشود.
اقدامات قبل از ایمپلنت
اما با همه این موارد باز هم امکان ایمپلنت برای این عزیزان هست. اما حتما فهمیدید که با افراد سالم بسیار متفاوت است.
قبل از کاشت ایمپلنت باید اقدامات خاصی انجام شود.
وضعیت عمومی بیمار باید بررسی شود. وضعیت دهان و دندان و همینطور باید با پزشک معالج هم این موارد چک شود.
آزمایش خون هم از جمله مواردی است که باید انجام شود. اندازه گیری سطوح Na+، K+، Ca2+، Mg2+، Cl-، اوره خون، کراتینین و بی کربنات باید قبل از کاشت ایمپلنت بررسی شود. همچنین بررسی کم خونی و شدت آن و تعداد پلاکت ها هم باید مورد توجه قرار بگیرد.
یکی از مواردی که باید حتما در بیماران کلیوی مورد ارزیابی قرار بگیرد استخوان باقی مانده است. این موضوع برای بیماران کلیوی بسیار مهم است. البته کار سختی نیست و با یک عکس CBCT میتوان آن را فهمید.
بیماران کلیوی مخصوصا عزیزانی که دیالیز انجام میدهند معمولا دچار عفونت های دهانی میشوند. قبل از انجام ایمپلنت حتما باید این عفونت ها از بین برود. همچنین بعد از ایمپلنت هم باید همچنان تحت نظر قرار بگیرند تا دچار عفونت دهانی نشوند.
برای بیماران کلیوی برنامه ریزی درمان بسیار مهم است. با توجه به اینکه این عزیزان درحال انجام درمان های کلیوی هم هستند نباید تداخلی با درمان ایمپلنت وجود داشته باشد.
فشار خون از جمله عوارض بیماری های کلیوی است. با توجه به اینکه فشار خون از عوامل پس زدن ایمپلنت است باید فشار خون این عزیزان تحت نظر باشد و کنترل شود. کاهش اضطراب و تجویز آرام بخش برای این افراد ضروری است.
قبل از انجام ایمپلنت باید برای بیماران کلیوی اقدامات هموستاتیک یا انعقاد خون انجام داد. بیماران کلیوی مستعد خونریزی بیش از حد هستند. به همین دلیل قبل از عمل باید یک برنامه برای این افراد تهیه شود.
اقدامات بعد از جراحی
اولین موردی که باید بعد از جراحی ایمپلنت انجام داد رعایت بهداشت دهان و دندان است. در واقع همان اقدامات عمومی که همه باید انجام دهند. مسواک، نخ دندان و دهانشویه. رژیم غذایی مناسب و انجام ندادن حرکات سنگین تا مدتی.
مورد بعدی که برای بیماران کلیوی بسیار مهم است استفاده از آنتی بیوتیک هاست. آنتی بیوتیک ها برای جلوگیری از عفونت بعد از جراحی استفاده میشود. در مورد بیماران کلیوی و مخصوصا عزیزانی که دیالیز انجام میدهند این داروها حتما باید با نظر پزشک متخصص و نفرولوژیست تجویز و استفاده شود.
در نهایت باید گفت بیماران کلیوی میتوانند تحت نظر دندانپزشک و نفرولوژیست اقدام به جراحی و کاشت ایمپلنت کنند.
